Eufoor

Gisteren zongen we met het koor ons jaarlijks concert. 

Concerten zingen blijft voor mij toch een spannende aangelegenheid. Zo wist ik gisteren van de zenuwen niet veel met mezelf aan te vangen. Deze nervositeit ebt gelukkig meestal weg vanaf het eerste nummer. 

En dat was ook gisteren het geval. 

Na een moeilijke generale zongen we een topconcert.  

(Ik blijf het trouwens fascinerend vinden hoe de regel ‘slechte generale, goed concert’ zo vaak klopt.) 

Het resultaat: veel complimenten van vreemden, trotse luisteraars, en twee fiere beste vriendinnen. 

En een eufore ik. 

Na alle zenuwen en het gestress, was de ontlading zo groot! 

Zalig. 

Minder zalig was de slapeloze nacht die volgde door het positieve geraas in mij, want met een drukke, spannende dag voor de boeg zou ik mijn slaap wel kunnen gebruiken.

Een ding is zeker. Ik ga de komende dagen nagenieten van deze mooie avond. En dat ik deze ook een beetje moet uitzweten in de vorm van vermoeidheid, neem ik er graag bij :). 

Advertenties